Bir metnin okunurluğunu ölçmek ve daha kolay okunur metinler yazılması için yol göstermek amacıyla Rudolf Flesch tarafından geliştirilen teknik (Reading Ease Score / Kolay Okunma Puanı). Ortalama cümle uzunluğu, 100 sözcüğe düşen önek, sonek ve kişi zamirlerinin sayısı vb. ölçütlerle belirlenir.
Doç. Dr. Erkan Yüksel, formül ve katsayıların karmaşık oluşunun altını çizerek, genel olarak kolay okunabilirlikle ilgili şunları söylemiş:
“Bir metindeki her 100 sözcükteki harf sayısı 200’e yaklaşıyorsa okunabilirlik “çok zor” kategorisindedir. 150’ler ve altında ise “kolay okunabilir” denilebilir. Cümlelerin kelime sayısı olarak uzunluğu 25 ve üzerinde ise bunların “zor okunan” metinler olduğu söylenebilmektedir. 29 ve üzeri ise “çok zor okunabilir” metinler olarak yorumlanmaktadır. 21 kelime ve altı ise “kolay okunabilir” nitelikte bulunmaktadır. Öte yandan 29 ve üzeri kelime sayısına sahip cümlelerin “can sıkıcı”, 21 ve altında kelimeye sahip olanların da “heyecanlandırıcı” kategorisinde yer aldığını belirtmek gereklidir. Kişisel sözcüklerin ve kişisel ifadeli cümlelerin fazla kullanılması da okumayı kolaylaştırmakta ve ilgi çekici nitelikte değerlendirilmektedir”.
Türk dilinde henüz bu konuda ünlü olmuş bir çalışma bulunmamasına rağmen, reklam metinlerinden resmi yazışmalara, medya içeriklerinden artık blog sitelerine kadar bir çok alanda kolay okunabilirlik ve anlaşılabilirlik açısından doğru yolu göstermektedir.
Sizin bir formülünüz var mı?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder